فربهی ساختار اداری کشور با تشکیل شوراهای عالی متعدد

توضیحات :

بیایید مشکلات اصلی کشور را فهرست کنیم؛ تورم، بیکاری، فضای مجازی، ارتباط با آمریکا، مسکن، مالیات و .... اولین راهی که برای حل این مشکلات به ذهن مسئولین و بخصوص نمایندگان مجلس می‎رسد، نوشتن یک قانون جدید برای حل آن معضل است و جزو اولین راه‎هایی که به ذهن نمایندگان یا مسئولین دولتی برای حل آن مسئله می‎رسد، تشکیل یک شورای عالی در آن حوزه با ریاست رئیس جمهور است. در حال حاضر، ده‎ها شورای عالی و بالادستی در قوانین مصوب کشور وجود دارد که بایستی با حضور رئیس جمهور یا مقامات عالی نظام تشکیل شود که بسیاری از آنها یا تشکیل نمی‎شود یا به صورت بسیار محدود تشکیل می‎شود. فهرست برخی از این شوراها عبارت است از: 1- شورای عالی علوم، تحقیقات و فناوری ۲- شورای عالی آموزش و پرورش ۳- شورای عالی فضائی ۴- شورای عالی فناوری اطلاعات ۵- شورای انرژی اتمی ۶- شورای عالی انرژی ۷- شورای اقتصاد ۸- شورای عالی اشتغال ۹- شورای عالی توسعه صادرات غیرنفتی ۱۰- شورای عالی رفاه و تأمین اجتماعی ۱۱- شورای عالی بیمه ۱۲- شورای عالی آب ۱۳- هیأت امناء حساب ذخیره ارزی ۱۴- شورای پول و اعتبار ۱۵- شورای عالی میراث فرهنگی و گردشگری ۱۶- شورای عالی استاندارد ۱۷- شورای عالی حفاظت محیط زیست ۱۸- شورای عالی انفورماتیک از سوی دیگر وجود برخی از شوراها و نهادها نیز باعث موازی‎کاری در اداره کشور شده است. مثلا شورای عالی انقلاب فرهنگی با مجلس شورای اسلامی اشتراکات زیادی دارد و در برخی موارد مصوبات این دو نهاد، تزاحماتی با یکدیگر داشته است. اما شاید یکی از ساختارهایی که طی سالهای گذشته ایجاد شد و تا زیادی باعث موازی‌کاری در قانونگذاری و سیاستگذاری شد، ستاد ملی کرونا بود که بسیاری از سیاستگذاری‎های فرهنگی و اقتصادی نیز در این ستاد انجام می‎شد یا شورای هماهنگی سران قوا که بیشتر به خاطر «هم‌آهنگی» سران قوا بود، اما در بسیاری از موارد مشاهده می‎کردیم که در این شورا، قانونگذاری هم انجام می‎شود. یکی از آفات جدی این نوع ساختارها، لوث شدن مسئولیت و طولانی شدن تصمیم‎گیری‌ها در سطح کشور است. دیده شده که درباره برخی مسائل مهم فرهنگی یا اجتماعی، سالها بحث علمی و کارشناسی در شوراها و مجامع بالادستی انجام می‎شود، اما کمتر به تصمیم و اجرا منجر می‎شود.